سينه ي من

زمستاني طولاني ست
گه گاهي برف گاهي کلاغي در آن مي وزد
فقط گاهي...

تنهايي من
مرا خواهد کشت
اي باد گرمسيري
اي بهار ديگران
اي خنده ي وحشي

در سينه ي من
صداي رپ رپ پاي غزالان
صداي رميدن آهو
جاي صداي تو خاليست

آدم برفي غريبي شده ام
که خورشيدش سفر کرده
رفته به دور دست

تمــــــــــــــــــــام شعرهايم در وصف نيامدنت است !

اگـــــــــــــــــر روزي . . .

نـــــــــــاگــــهان . . .

نــــــــــاباورانـــــــ ــه سر برســـــــــــــي . . .

از شاعر بودن . . .

استعفا ميدهم . . .

نقـــــــــــــــــاش ميشوم. . .

و تا ابـــــــــــــــــــــد نقش پــــــــــــــرواز مـــــــيکشم !!